Rüyalar ve Dadaizm

gördüğüm dadaist rüyanın etkisinden çıkamadığım bir hoşluktu gözlerin. rüyaların belirlediği yasal sınırlarda yaşıyor olmak ne onunmaz bir felaket. kasabamı çığ felaketine maruz bırakacak güçteki gözlerin. hiçbir zaman kendi gözlerimin karşısına alıp, "bir ifade olacaksa bunu onlara bırakalım" diyemeyeceğim kudretteki gözlerin.. ayakta durma ferini bana  bahşetmeyen gözlerin. gördüğümde ilk defa aşk belirtilerimin ayyuka çıktığı gözlerin. dertli olmayı, hisli olmaya tercih etmekten başka bir yol bırakmadın bana. bunun da tercümanı gözlerin oldu. kendi parıldayan ışıltısının aksini, sende göremeyecek olan gözlerim.. dünyayı sana tanıttı da, bana bir açıklama getirmedi gözlerin. getirdi mi yoksa?

"hoş kal sevdiğim"
"ben giderim adım kalır"
"alışkanlıklarını da götürüyorum"

bana neyi reva gördüğünü bilmediğim gözlerine bakmaya şimdi çok pişmanım. kahrolası bir illet ki; yürek üstüne kezzap dökülmüş, döktüğü yerde çimenlerin yeşeremeyeceği ya da ne olduğunu çözümleyemediğim insani hislerim yasak artık bana. kendi insanlığımı yasakladım kendime..

bakamam gözlerine. ben hayalet olmayı tercih ettim. hazmedemediğim bakışlarını dağ gibi devirdin üzerime. kendi cenazesinde aymazlık eden bir periyim. her şey vaktinde güzel derdi şarkıda. seninle bir dakika aralığına gelemeden yuttum dertlerin cümlesini. içimde isyan, uysallık, geriye dönüş, hangisini söyleyeyim sevdiğim? geleceğinden utanmak gibi düşündüklerimi taşıyamıyor bedenim... hangi komşu köyün delisi ile paylaşacağımı şaşırdığım çığlık atan yalnızlığım. bir dadaist rüyamdın benim.. hep öyle kalsaydı gözlerin. hep öyle olsaydı anıtım. yıkılmasaydı. harabelerde dolaşmayı hiç olmazsa hobi olarak yeğleyeceğini bilsem, önüne dökülürüm arnavut kaldırımı taşları gibi...

bu gün gözlerinden mahrum kalışımın bilmem kaçıncı yıldönümü.. çoban yıldızı ilgimi çekmiyor artık..

gittin ve bittim..

hoş gidişler olsun.